شمارۀ جدید فصلنامه (پاییز 1403) منتشر شد
دوره 13، شماره 1 - ( 6-1401 )
جلد 13 شماره 1 صفحات 227-209 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Kalateh Sadati A, falakodin Z. (2022). The role of the Covid-19 pandemic in the growth of aiding: a case study of students of Yazd universities. Social Problems of Iran. 13(1), 209-227.
URL: http://jspi.khu.ac.ir/article-1-3405-fa.html
URL: http://jspi.khu.ac.ir/article-1-3405-fa.html
کلاته ساداتی احمد، فلک الدین زهرا. نقش همه‌گیری کووید-19 در رشد یاریگری: مطالعۀ موردی دانشجویان دانشگاه‌های یزد مسائل اجتماعی ایران 1401; 13 (1) :227-209
1- دانشیار جامعه‌شناسی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه یزد، یزد، ایران. ، asadati@yazd.ac.ir
2- دانشجوی دکتری جامعه‌شناسی اقتصادی و توسعه، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه یزد
2- دانشجوی دکتری جامعه‌شناسی اقتصادی و توسعه، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه یزد
چکیده: (1146 مشاهده)
یاریگری، نوعی کنشگری است که هم به ابعاد هستی‌شناسی انسان و هم به زمینه‌های تاریخی و فرهنگی مربوط می‌شود. امروزه و درنتیجه شرایط جهانی‌شدن و انباشت مخاطرات، فرهنگ یاریگری به بخشی از گفتمان عمومی و موضوع موردتوجه دولت‌ها تبدیل‌شده است. هدف مطالعۀ حاضر، کشف و واکاوی دلایل یاریگری در میان دانشجویانِ شهر یزد در همه‌گیری کووید 19 است. این مطالعه با روش کیفی انجام شده است و مشارکت‌کنندگان در آن مسئولین گروه‌های دانشجویی و فعالان صف حاضر در موج اول و دوم همه‌گیری هستند. داده‌ها به شیوهٔ مصاحبۀ نیمه‌ساختاریافته و گروه متمرکز جمع‌آوری شده و به روش تحلیل مضمونی مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفته است. از تحلیل داده‌ها، چهار مضمون انگیزۀ دینی-سیاسی، نوع‌دوستی، مسئولیت‌پذیری و رضایت درونی احصا گردید. درواقع، یاریگری را می‌توان یک برساخت عاملیت-محور تصور کرد که تحت گفتمان رسانه و شرایط جهانی‌شدن تقویت شده است. از سوی دیگر، انگیزه‌های دینی و سیاسی نیز از تقویت‌کننده‌های مؤثر بر کنشگری یاریگری است که ریشه در زمینه‌های تاریخی و فرهنگی جامعه ایران دارد. ازاین‌رو، در مواجهه با همه‌گیری کووید 19، اصل یاریگری بر پایۀ ترکیبی از ارزش‌های سنتی و مدرن برساخت می‌شود. شایسته است نهادها و سیاست‌گذاران اجتماعی و فرهنگی به ابعاد مختلف کنشگری یاریگرانه (سنتی و مدرن) توجه کنند.
فهرست منابع
1. بالوئی‌جامخانه، عزت‌الله؛ باقرزاده، محمدرضا؛ طبری، مجتبی و روشن‌بخش، فاطمه (1390). مطالعه میزان توانمندی سازمان‌های مردم‌نهاد (NGO) فعال در حوزه بهزیستی استان مازندران. فراسوی مدیریت، سال پنجم، شماره 18.
2. رکن‌الدین افتخاری، عبدالرضا؛ پورطاهری، مهدی؛ صادق‌لو، طاهره و سجاسی‌قیداری، حمدالله (1389). تحلیل عوامل مؤثر در مدیریت مشارکتی سیل در مناطق روستایی (مطالعه موردی: روستاهای سیل‌زده حوضهٔ گرگانرود استان گلستان). فصلنامه پژوهش‌های روستایی، دوره 1، شماره 2.
3. فرهادی، مرتضی (1387). گونه‌شناسی یاریگری‌ها و تعاونی‌های سنتی در ایران. پژوهشنامه علوم انسانی و اجتماعی، دوره 8، شماره 2.
4. فرهادی، مرتضی (1376). فرهنگ یاریگری در ایران (درآمدی به مردم‌شناسی و جامعه‌شناسی تعاون). تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
5. قلی‌پور، آرزو (1395). مدیریت بلایای طبیعی در جمهوری اسلامی ایران و همکاری‌های منطقه‌ای بین‌المللی. فصلنامه سیاست، سال سوم، شماره 10.
6. مطیعی‌لنگرودی، سیدحسن؛ قدیری‌معصوم، مجتبی؛ اسکندری‌چوبقلو، حافظ؛ طورانی، علی و خسروی مهر، حمیده (1391). بررسی نقش مدیریت مشارکتی در کاهش آثار سیل (مطالعه موردی: روستاهای حوضه رودخانه زنگمار ماکو). نشریه علمی- پژوهشی جغرافیا و برنامه‌ریزی، سال 19، شماره 51.
7. نان‌بخش، حسن (1382). مشارکت داوطلبانه زنان: تجربه موفق رابطین بهداشت. فصلنامه پژوهش زنان، دوره 1، شماره 6.
8. Blair, R. A., Morse, B. S., & Tsai, L. L. (2017). Public health and public trust: Survey evidence from the Ebola Virus Disease epidemic in Liberia. Social Science & Medicine, 172, 89-97.
https://doi.org/10.1016/j.socscimed.2016.11.016 [DOI:10.1016/j.socscimed.2016.11.016.]
9. Burkle, F. M., Martone, G., & Greenough, P. G. (2014). The changing face of humanitarian crises. The Brown Journal of World Affairs, 20(2), 19-36.
10. https://hhi.harvard.edu/publications/changing-face-humanitarian-crises.
11. Bagheri Lankarani, K., Honarvar, B., Kalateh Sadati, A., & Rahmanian Haghighi, M. R. (2021). Citizens' Opinion on Governmental Response to COVID-19 Outbreak: A Qualitative Study from Iran. INQUIRY: The Journal of Health Care Organization, Provision, and Financing, 58, 1-8.
https://doi.org/10.1177/00469580211024906 [DOI:10.1177/00469580211024906.]
12. Benthall, J. (2018). Humanitarianism as Ideology and Practice. In The International Encyclopedia of Anthropology, H Callan, S Coleman (Eds.). New York: Wiley Blackwell. pp: 1-12.
https://doi.org/10.1002/9781118924396.wbiea2089 [DOI:10.1002/9781118924396.wbiea2089.]
13. Dijkzeul, D., & Sandvik, K. B. (2019). A world in turmoil: governing risk, establishing order in humanitarian crises. Disasters, 43. pp: S85-S108.
https://doi.org/10.1111/disa.12330 [DOI:10.1111/disa.12330.]
14. Elkahlout, G., & Elgibali, K. (2020). From Theory to Practice: A Study of Remotely Managed Localised Humanitarian Action in Syria. Journal of Peacebuilding & Development, 15(2), 235-249.
https://doi.org/10.1177/1542316620922503 [DOI:10.1177/1542316620922503.]
15. Gibbons, P., Roughneen, D., McDermott, R., & Maitra, S. (2020). Putting affected people at the Centre of humanitarian action: an argument for the principle of humanitarian subsidiarity. Disasters, 44(3), 499-517.
https://doi.org/10.1111/disa.12386 [DOI:10.1111/disa.12386.]
16. Hilhorst, D., & Jansen, B. J. (2012). Constructing rights and wrongs in humanitarian action: contributions from a sociology of praxis. Sociology, 46(5), 891-905.
https://doi.org/10.1177/0038038512452357 [DOI:10.1177/0038038512452357.]
17. Kreps, S., & Maxey, S. (2018). Mechanisms of Morality: Sources of Support for Humanitarian Intervention. Journal of Conflict Resolution, 62(8), 1814-1842. [DOI:10.1177/0022002717704890]
18. https://doi.org/10.1177/0022002717704890 [DOI:10.1177/0022002717704890.]
19. Kahn, C., & Cunningham, A. (2013). Introduction to the issue of state sovereignty and humanitarian action. Disasters, 37, pp: S139-S150.
https://doi.org/10.1111/disa.12018 [DOI:10.1111/disa.12018.]
20. Macalister-Smith, P. (1987). Humanitarian Action by Non-Governmental Organizations: National and International Law Perspectives. Bulletin of Peace Proposals, 18(2), 119-131.
https://doi.org/10.1177/096701068701800204 [DOI:10.1177/096701068701800204.]
21. Sadati, A. K., Lankarani, M. H. B., & Lankarani, K. B. (2020). Risk society, global vulnerability and fragile resilience; sociological view on the coronavirus outbreak. Shiraz E-Medical Journal, 21(4), 1-2. https://brieflands.com/articles/semj-102263.html. [DOI:10.5812/semj.102263]
22. Srivastava, V. K. (2020). Anatomy of Stigma: Understanding COVID-19. Social Change, 50(3), 385-398.
https://doi.org/10.1177/0049085720943393 [DOI:10.1177/0049085720943393.]
23. Spearin, C. (2008). Private, armed and humanitarian? States, NGOs, international private security companies and shifting humanitarianism. Security Dialogue, 39(4), 363-382.
https://doi.org/10.1177/0967010608094034 [DOI:10.1177/0967010608094034.]
24. Thomas, E. F., McGarty, C., Reese, G., Berndsen, M., & Bliuc, A. M. (2016). Where there is a (collective) will, there are (effective) ways: Integrating individual-and group-level factors in explaining humanitarian collective action. Personality and social psychology bulletin, 42(12), 1678-1692.
https://doi.org/10.1177/0146167216669134 [DOI:10.1177/0146167216669134.]
25. Wallace, G. P. (2019). Supplying protection: The United Nations and public support for humanitarian intervention. Conflict Management and Peace Science, 36(3), 248-269. [DOI:10.1177/0738894217697458]
26. https://doi.org/10.1177/0738894217697458 [DOI:10.1177/0738894217697458.]
27. Ward, K., Gott, M., & Hoare, K. (2015). Participants' views of telephone interviews within a grounded theory study. Journal of advanced nursing, 71(12), 2775-2785.
https://doi.org/10.1111/jan.12748 [DOI:10.1111/jan.12748.]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
