شمارۀ جدید فصلنامه (تابستان 1403) منتشر شد
دوره 11، شماره 1 - ( 1-1399 )
جلد 11 شماره 1 صفحات 87-63 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Javaheri F, Safari Shali R, Mahdavi kande D. (2020). The lack of a comprehensive health policy (As a social problem). Social Problems of Iran. 11(1), 63-87. doi:10.29252/jspi.11.1.63
URL: http://jspi.khu.ac.ir/article-1-3270-fa.html
URL: http://jspi.khu.ac.ir/article-1-3270-fa.html
جواهری فاطمه، صفری شالی رضا، مهدوی کنده داود. تحلیل جامعیت سیاست‌گذاری سلامت در قوانین برنامه های توسعه ایران مسائل اجتماعی ایران 1399; 11 (1) :87-63 10.29252/jspi.11.1.63
فاطمه جواهری* 
1، رضا صفری شالی2 ، داود مهدوی کنده3
1، رضا صفری شالی2 ، داود مهدوی کنده3
1- دانشیار گروه جامعه شناسی دانشگاه خوارزمی ، javaherm@yahoo.com
2- استادیار گروه جامعه شناسی دانشگاه خوارزمی
3- دکتری علوم اجتماعی گرایش سیاست گذاری فرهنگی دانشگاه خوارزمی
2- استادیار گروه جامعه شناسی دانشگاه خوارزمی
3- دکتری علوم اجتماعی گرایش سیاست گذاری فرهنگی دانشگاه خوارزمی
چکیده: (3557 مشاهده)
هدف اصلی متن حاضر تحلیل ویژگی جامعیت در سیاست‌گذاری سلامت کشور است. باتوجه به اینکه سیاست‌های سلامت با بخش عمده ای ازنیازهای اساسی همه اعضاء جامعه مرتبط می باشد، نارسایی در جامعیت برنامه های سلامت می تواند بر کیفیت زندگی مردم اثر کاهنده ای داشته باشد و به تدریج موجب بروز مشکلات اجتماعی شود. چارچوب نظری این پژوهش ملهم از نظریه رفاه اجتماعی و به ویژه دیدگاه تیتموس است. بخش سلامت قوانین پنج‌ساله اول تا ششم توسعه با اتکاء به روش تحلیل محتوای کمی و کیفی بررسی شده است. نتایج بدست آمده بیانگر آن است که طی برنامه های مختلف به تدریج بر میزان جامعیت سیاست های سلامت افزوده شده است به این معنا که هم مولفه های سلامت متنوع تر شده اند و هم دامنه شمول آن قشرها وگروه های متنوع تری را دربرگرفته است. این ویژگی دربرنامه چهارم توسعه به اوج خود رسیده است. باوجود این هنوزحد مطلوبی از جامعیت احراز نشده است. زیرا عناصرمندرج درهر قانون برنامه نوسان دارد و درمورد نقش دولت درتأمین سلامت هم ابهام هایی وجود دارد. بطوریکه با روی‌کارآمدن هر دولت و مسلط شدن گرایش سیاسی آن، برنامه‌های سلامت نیز دستخوش تغییرات شده است. بنابراین تداوم بی‌ثباتی و استمرار سیاست‌های ناهماهنگ سلامتی در هردولت، یک نوع سیاست‌گذاری کوتاه مدت بوجودآورده که امکان برنامه‌ریزی بلندمدت را برای پرداختن به امر سلامت تضعیف کرده است. بطوریکه هر قانون بصورت مقطعی و مبتنی بر نیاز و اقتضائات یک دوره خاص و در راستای سلیقه سیاست‌گذاران آن دوره تنظیم شده است.
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
دریافت: 1399/7/7 | پذیرش: 1399/1/10 | انتشار: 1399/1/10
دریافت: 1399/7/7 | پذیرش: 1399/1/10 | انتشار: 1399/1/10
فهرست منابع
1. اعتمادي، حسين و حسن رفيعي (1379) «سياست سلامت در چارچوب رفاه اجتماعي»، فصلنامۀ تأمين اجتماعي، سال دوم، شمارۀ ۳: 3۵۱-3۶۸.
2. اورشات، ويم فون، مايکل اپيلکا و برگيت فوافينگر (۱۳۹۶) فرهنگ و دولت رفاه (ارزش‌ها و سياست اجتماعي در نگاه تطبيقي)، ترجمۀ ابوذر قاسمي‌نژاد، تهران: مؤسسه عالي پژوهش تأمين اجتماعي.
3. بابايي، نعمت‌الله (۱۳۸۲) «سياست اجتماعي و سلامت»، فصلنامۀ رفاه اجتماعي، ويژه‌نامۀ سياست اجتماعي، شمارۀ 10: 201-232.
4. ببي، ارل (۱۳۹۴) روش‌هاي تحقيق در علوم اجتماعي، ترجمۀ رضا فاضل، تهران: انتشارات سمت.
5. پازوکي، مهدي (۱۳۷۴) «بهداشت و توسعه؛ با نگاهي بر عملکرد برنامۀ پنج‌سالۀ اول جمهوري اسلامي ايران درخصوص راهبرد اولويت بهداشت بر درمان»، مجلۀ برنامه و بودجه، شمارۀ 20:93-75.
6. ملک‌زاده، رضا (۱۳۹۸) «۵۰ درصد مرگ‌و‌مير در ايران زودرس است»، سايت خبرگزاري جمهوري اسلامي ايران، کد خبر: ۸۳۴۰۷۳۹۸، ص ۱-۲، به نشاني اينترنتي: https://www.irna.ir.
7. سايت عصر ايران، «مرگ سالانه 60هزار ايراني به دليل عوارض سيگار»، صفحۀ نخست اجتماعي، ۱۴بهمن۱۳۹۷، کدخبر: ۶۵۲۴۸۴، به نشاني اينترنتي:
8. https://www.asriran.com/fa/news/652484.
9. سجادي، حميرا، عبداله تباردرزي، عزت‌اله سام آرام و علي‌اکبر تاج مزيناني (1397) «تحولات نظام سلامت در چارچوب برنامه‌هاي عمراني و توسعه در ايران»، رفاه اجتماعي، شمارۀ 70: ۳۱-۷۶.
10. شريف‌زادگان، محمدحسين (1397) «نابرابري در رفاه اجتماعي و پيامدهاي آسيب‌شناختي آن»، در کتاب همبستگي اجتماعي و نابرابري: دومين گزارش وضعيت اجتماعي ايران 1388-1396، ج۱، تهران: انتشارات آگاه.
11. شريفيان ثاني، مريم (۱۳۹۵) «ضرورت گفتمان‌سازي در حوزۀ سياست‌گذاري اجتماعي»، مصاحبه با مريم شريفيان‌ثاني، مديرگروه آموزشي مديريت رفاه اجتماعي، دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي، تنظيم پيمان زينتي، به نشاني اينترنتي: http://spi.atu.ac.ir/news_456.
12. صفري شالي، رضا (۱۳۹۵) «گفتمان عدالت دولت‌ها پس از انقلاب در حوزۀ سلامت»، فصلنامۀ مطالعات راهبردي، شمارۀ ۷۴: ۸۹- ۱۱۴.
13. غفاري، غلامرضا و کرم حبيب‌پور گتابي (۱۳۹۴) سياست اجتماعي، بنيان‌هاي نظري و مفهومي، تهران: نشر دانشگاه تهران.
14. فيتزپتريک، توني (۱۳۸۳) نظريۀ رفاه، ترجمۀ هرمز همايون‌فر، تهران: مؤسسۀ عالي پژوهش تأمين اجتماعي.
15. فيتزپتريک، توني (۱۳۸۵) نظريۀ رفاه جديد، ترجمۀ هرمز همايون‌فر، تهران: مؤسسۀ عالي پژوهش تأمين اجتماعي.
16. کونيزل، اميلي و والي و تانيا جنکينز (۱۳۹۱) سياست‌هاي اجتماعي و نابرابري‌هاي سلامت در کاکرهام، جامعه‌شناسي پزشکي، تهران: انتشارات جامعه‌شناسان.
17. گرگي، عباس (1387) «بررسي نظري جايگاه سرمايۀ اجتماعي در مطالعات سلامت»، فصلنامۀ اقتصاد سياسي، سال پنجم، شمارۀ ۱۶: 87-104.
18. مسعودي، اصل ايروان، فرهاد نصرتي‌نژاد، علي اخوان بهبهاني و سيدمحمد موسوي خطاط (1389) «الگوي پيشنهادي براي ساختار ادغام‌يافتۀ نظام سلامت و رفاه اجتماعي در ايران براساس مطالعات تطبيقي»، پايش، سال دهم، شمارۀ ۱: 1۱۵-1۲۵.
19. ملک‌محمدي، حميدرضا و ولي‌اله وحداني‌نيا (۱۳۹۵) «تکامل سياست‌گذاري سلامت: گذر به پارادايم حکمراني براي سلامت»، فصلنامۀ علمي-پژوهشي سياست‌گذاري عمومي، دورۀ دوم، شمارۀ ۲: ۷۳-۹۴ .
20. مور، بليک (۱۳۸۹) مقدمه‌اي بر سياست‌گذاري اجتماعي، ترجمۀ علي‌اصغر سعيدي و سعيد صادقي، تهران: نشر جامعه‌شناسان.
21. واعظ مهدوي، محمدرضا و زينب واعظ مهدوي (1397) «عدالت در سلامت»، در کتاب همبستگي اجتماعي و نابرابري: دومين گزارش وضعيت اجتماعي ايران 1388-1396، ج۲، تهران: انتشارات آگاه.
22. هريس، کوان (1398) انقلاب اجتماعي: سياست و دولت رفاه در ايران، ترجمۀ محمدرضا فدايي، تهران: نشر شيرازه.
23. هزارجريبي، جعفر و رضا صفري شالي (1391) آناتومي رفاه اجتماعي، تهران: انتشارات جامعه و فرهنگ.
24. Melkas.T (2013 ), "Health in All Policies as a Priority in Finnish Health Policy: A Case Study on National Health Policy Development", Scandinavian Journal of Public Health, 41(11Suppl): 3-28. [DOI:10.1177/1403494812472296]
25. Duran, Pe'rez I. (2016 ), "Assessing Formal Accountability for Public Policies: The Case of Health Policy in Spain", International Review of Administrative Sciences, 82 (4): 784-806. [DOI:10.1177/0020852314565999]
26. Segal, Elizabeth A. (2007 ), Social Welfare Policy and Social Program: A Value Perspective, US: Thomson Brooks.
27. Singh. Sh, Myburgh. N.G and Lalloo R. (2010), "Policy Analysis of Oral Health Promotion in South Africa", Global Health Promotion, 17 (1): 16-24. [DOI:10.1177/1757975909356631]
28. Titmuss, Richard M (1974 ), Social Policy: An Introduction, London: George Allen & Unwin Ltd.
29. Vallgarda .S (2011 ), "Addressing Individual Behaviors and Living Conditions: Four Nordic Public Health Policies", Scandinavian Journal of Public Health, 2011; 39 (6 Suppl): 6-10. [DOI:10.1177/1403494810378922]
30. WHO (1988), 2st Global Conference on Health Promotion, Adelaide.
31. WHO (2000 ), 5st Global Conference on Health Promotion. Mexico.
32. WHO and the Government of South Australia. (2010) The Adelaide Statement on Health in all Policies.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
