دوفصلنامه

یک واکنش معمول به دیدن کتابی با عنوان نه­چندان مأنوسِ فرنچ تئوری و آواتارهایش این پرسش است: «چنین کتابی به مسائل ما چه ارتباطی دارد؟» یا در این مورد خاص، شاید این سؤال که اساساً این کتاب چه ربطی به چه چیزی دارد؟ اما حتی اگر مقدمه تند و خشم­آگین و سرشار از طعن و کنایه مترجم به «جریانی فکری» در ایران که بخشی از آن در پشت جلد آمده هم نبود، باز عنوان فرعی کتاب، «نقدی بر آماس تئوریک پسامدرنیسم»، تاحدی محتوای کتاب و ربط آن به «مسائل ما» و «وضعیت ما» را عیان می­سازد. با وجود این، همه می­دانیم که اکنون حتی در ایران هم گرد­و­غبار «پسامدرنیسم» تا حد زیادی فرونشسته است و دیگر برخلاف دهه 70 شمسی «پست­مدرنیسم» یک مد فکری دلربا نیست؛ پس آیا محتوای اصلی این کتاب نقدی است دیرهنگام بر رقیبی که پیشتر از صحنه خارج شده است؟ نویسندگان و مترجمان کتاب چنین نمی­ اندیشند.