تهران، دانشگاه تهران
چکیده: (4742 مشاهده)
توفیق سیاستهای اجتماعی، بهویژه در بعد حمایتی و فقرزدایی زنان، بهعنوان یکی از نشانگرهای اداره مطلوب امور بخش عمومی برای رفع محرومیت و تبعیض در جامعه محسوب میشود. مقاله حاضر با این دیدگاه، به بررسی رابطه بین سیاستهای حمایتی و توانمندسازی زنان میپردازد. برای این منظور برنامههای خودکفایی کمیته امداد در مورد زنان سرپرست خانوار تحت پوشش را با استفاده از روش پژوهش پیمایشی در شهر تهران مورد بررسی قرار داده است. با بهرهگیری از ادبیات مربوط، بهویژه مکاتب رفاهی در خصوص پیامدهای رفاهی از نوع مداخلات بیرونی، دولتی یا شبه دولتی و غیره، فرض شده که این خدمات با توانمندی افراد تحت پوشش رابطه داشته باشد. با اینحال این ارتباط از ماهیت و کمیت خدمات حمایتی و ویژگیهای زمینهای افراد تبعیت خواهد کرد. یافتهها نشان میدهد که خدمات ارائه شده در قالب برنامههای مذکور نقش قابل توجهی در بالابردن خوداتکایی جمعیت نمونه نداشته و فقط محدود به توانمندی آن دسته معدود از زنانی بوده که از خدمات خاصی مانند وام خوداشتغالی و خدمات آموزشی استفاده نمودهاند و زمینههای مساعدتری داشتهاند. در غالب موارد، این خدمات به استقلال و رهایی خانوارهای مورد بررسی از نیازمندی منتهی نشده است. مقاله دلیل این امر را در مواردی چون میزان اندک خدمات و عدم پوشش گسترده آنها، فقدان برنامه مشخص و کارآمد برای توانمندسازی زنان و رویکرد سنتی حاکم در ارائه خدمات حمایتی به زنان ذکر میکند.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
انتشار: 1387/6/25