اقدام به خودکشی به‌عنوان یک کنش اجتماعی، در بستر تعاملات پیچیده فردی و ساختاری و تحت تأثیر عوامل فرهنگی شکل می‌گیرد. این پژوهش با استفاده از روش نظریه زمینه‌ای به بررسی تجربه زیسته افراد ۱۸ تا ۴۰ ساله در استان کهگیلویه و بویراحمد پرداخته و عوامل اجتماعی و فرهنگی منجر به اقدام به خودکشی و چگونگی شکل‌گیری یک زیست پروبلماتیک را کاوش کرده است. زیست پروبلماتیک تجربه‌ای از زندگی است که با مشکلات و چالش‌های متعدد و پیچیده همراه بوده و فرد را در معرض خطر قرار می‌دهد. در این مطالعه، با استفاده از روش نظریه زمینه‌ای، ۱۴ مصاحبه عمیق با افراد ۱۸ تا ۴۰ ساله (زن و مرد، متأهل و مجرد) که اقدام به خودکشی کرده بودند، از طریق نمونه‌گیری هدفمند و گلوله‌برفی انجام شد. داده‌ها با روش کدگذاری باز، محوری و گزینشی تحلیل شدند. پژوهش پنج مقولۀ اصلی را شناسایی کرد و یافته‌های پژوهش نشان داد که زندگی پروبلماتیک تحت تأثیر تعارضات نسلی، فشارهای ازدواج سنتی، انگیزه‌های انتقام‌جویانه، تنهایی عاطفی و قبح‌زدایی اجتماعی از خودکشی قرار دارد. این مقوله‌ها در یک مدار پروبلماتیک، از تجربۀ زندگی مسئله‌مند تا کنش خودکشی، به‌عنوان برساختی اجتماعی شکل می‌گیرند. مقولۀ هسته، «مدار خودکشی از زندگی پروبلماتیک تا خودکشی پروبلماتیک»، نشان‌دهندۀ تعامل پیچیدۀ عوامل اجتماعی، فرهنگی و فردی و چرخه‌ای از احساس ناامیدی و درماندگی است که منجر به اقدام به خودکشی می‌شود. یافته‌ها نشان داد که در بستر ایلی-قبیله‌ای کهگیلویه و بویراحمد، تعارضات میان سنت و مدرنیته همراه با کنترل‌های اجتماعی و خشونت، منجر به احساس بی‌قدرتی و انزوا در میان جوانان شده و آنان را به سمت اقدام به خودکشی سوق می‌دهد. این نتایج بر اهمیت مداخلات فرهنگی و اجتماعی برای پیشگیری از خودکشی در این منطقه تأکید دارند.