1. اسکمبلر، گراهام (1399). هابرماس: نظریهٔ انتقادی و سلامت. ترجمه حسینعلی نوذری، تهران: علمی و فرهنگی.
2. رحیمی، ابوذر (1393). زیست جهان، قم: پژوهشکده باقرالعلوم (ع).
3. سیدمن، استیون (1396). کشاکش آرا در جامعهشناسی. ترجمه هادی جلیلی، تهران: نی.
4. علیزادهفرد، سوسن و علیپور، احمد (1399). الگوی تحلیل مسیر پیشبینی کرونا فوبیا بر اساس عدم تحمل بلاتکلیفی و اضطراب سلامتی. فصلنامه پژوهش در سلامت روانشناختی (ویژهنامه کووید-19 و سلامت روانی). 14(1)، 16-27. 1.
5. فوکو، میشل (1390). تولد پزشکی بالینی: باستانشناسی نگاه پزشکی. ترجمه فاطمه ولیانی، تهران: ماهی.
6. محمدپور، احمد (۱۳۸۹). ضد روش منطق و طرح در روششناسی کیفی. تهران: جامعهشناسان.
7. محمدی، مهدی (1399). کرونا و سرنوشت بشر در جامعهٔ مخاطرهآمیز. برگرفته از سایت http://bit.ly/2y6k52g. بازیابی شده در 1/7/1400.
8. مجدیفرد، فرهاد و صباغ، صمد (1394). بررسی رابطه تقدیرگرایی و بهرهمندی از رسانههای ارتباطی در بین شهروندان ارومیه. مجله مطالعات جامعهشناسی، 7(28)، 74-57.
9. مطلبی، داریوش (1399). تأثیر ویروس کرونا بر حیات فرهنگی؛ با تأکید بر صنعت نشر. کرونا و جامعه ایران؛ سویههای فرهنگی و اجتماعی، تهران: پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات.
10. نمدیانپور، ایمان (1399). «تحلیلهای اجتماعی درباره کرونا» برگرفته از سایت http://bit.ly/3cwla2i، بازیابی شده در تاریخ: 1/7/1400.