۱. اسکمبلر، گراهام (۱۳۹۹). هابرماس: نظریهٔ انتقادی و سلامت. ترجمه حسینعلی نوذری، تهران: علمی و فرهنگی.
۲. رحیمی، ابوذر (۱۳۹۳). زیست جهان، قم: پژوهشکده باقرالعلوم (ع).
۳. سیدمن، استیون (۱۳۹۶). کشاکش آرا در جامعهشناسی. ترجمه هادی جلیلی، تهران: نی.
۴. علیزادهفرد، سوسن و علیپور، احمد (۱۳۹۹). الگوی تحلیل مسیر پیشبینی کرونا فوبیا بر اساس عدم تحمل بلاتکلیفی و اضطراب سلامتی. فصلنامه پژوهش در سلامت روانشناختی (ویژهنامه کووید-۱۹ و سلامت روانی). ۱۴(۱)، ۱۶-۲۷. ۱.
۵. فوکو، میشل (۱۳۹۰). تولد پزشکی بالینی: باستانشناسی نگاه پزشکی. ترجمه فاطمه ولیانی، تهران: ماهی.
۶. محمدپور، احمد (۱۳۸۹). ضد روش منطق و طرح در روششناسی کیفی. تهران: جامعهشناسان.
۷. محمدی، مهدی (۱۳۹۹). کرونا و سرنوشت بشر در جامعهٔ مخاطرهآمیز. برگرفته از سایت http://bit.ly/۲y۶k۵۲g. بازیابی شده در ۱/۷/۱۴۰۰.
۸. مجدیفرد، فرهاد و صباغ، صمد (۱۳۹۴). بررسی رابطه تقدیرگرایی و بهرهمندی از رسانههای ارتباطی در بین شهروندان ارومیه. مجله مطالعات جامعهشناسی، ۷(۲۸)، ۷۴-۵۷.
۹. مطلبی، داریوش (۱۳۹۹). تأثیر ویروس کرونا بر حیات فرهنگی؛ با تأکید بر صنعت نشر. کرونا و جامعه ایران؛ سویههای فرهنگی و اجتماعی، تهران: پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات.
۱۰. نمدیانپور، ایمان (۱۳۹۹). «تحلیلهای اجتماعی درباره کرونا» برگرفته از سایت http://bit.ly/۳cwla۲i، بازیابی شده در تاریخ: ۱/۷/۱۴۰۰.