۱. ارحامي، آ، مرتجي س (۱۳۹۵) «نگاهي به بايسته هاي آماري در سياستگذاري در حوزه ازدواج»، تهران: مرکز پژوهش های مجلس.
۲. اسعدی، س. م، اعتصام، ف، اچ نایت، ک و اچ الفنباین، م (۱۳۸۵) «رابطه فردگرایی و جمعگرایی با شیوة دانستن مستقل و ارتباطی در بین دانشجویان ایرانی و آمریکایی»، تازه های علوم شناختی، شمارة ۸ (۱): ۱۷ـ۲۲.
۳. اعظمآزاده، م و توکلی، ع (۱۳۸۶) «فردگرايي، جمع گرايي و دينداري»، مطالعات فرهنگي و ارتباطات، شمارة ۳ (۹): ۱۰۱ـ۱۲۲.
۴. اميري، ع. ر، نوري مرادآبادي، ي و بساطيان، س. م (۱۳۹۰) «بررسي رابطه استفاده از شبكههاي ماهواره اي و گرايش بهره برداران به آسيب هاي اجتماعي در بين جوانان شهر كرج»، فصلنامة نظم و امنيت انتظامي، شمارة ۴ (۴): ۱۱۷ـ۱۴۲.
۵. ایمانی جاجرمی، ح (۱۷ اسفند، ۱۳۹۴) «چرا در سالهای گذشته آسیب های اجتماعی روند افزایشی فاجعه بار داشته است؟»، دسترسی در: www.khabaronline.irp.
۶. بیدل، پ، محمودزاده، ع. ا و صادقی، ا (۱۳۹۳) «رابطه اعتماد اجتماعی با فردگرایی افراطی در شهر مشهد»، فصلنامة رفاه اجتماعی، شمارة ۱۴ (۵۵): ۱۶۸ـ۱۹۸.
۷. جلائی پور، ح. ر (۱۳۹۲) جامعه شناسی ایران، جامعه کژمدرن. تهران: نشر علم.
۸. جلائی پور، ح. ر (۲۷ دی، ۱۳۹۴) «خطاي روشنفكران در معرفي جامعه آرماني؛ علل رشد فزاينده آسيبهاي اجتماعي در ايران»، دسترسی در: www.etemadnewspaper.ir.
۹. حمیدیه، ب (۱۳۸۵) «بازشناسی فردگرایی و پیامدهای آن»، مجلة راهبرد یاس، شمارة ۲ (۶): ۲۰۳ـ۲۴۲.
۱۰. رهنمايي، م. ت و محمدپور، ص (۱۳۸۹) «اسكندري حافظ، تحليل نقش مهاجرت در زمينه سازي براي پيدايش آسيبهاي اجتماعي شهرنشيني شتابان در ايران»، فصلنامة جغرافياي انساني، شمارة ۳ (۱): ۱۵۷ـ۱۷۵.
۱۱. زرگر، ف و نشاط دوست، ح. ط (۱۳۸۶) «بررسی عوامل مؤثر در بروز طلاق در شهرستان فلاورجان»، مجلة خانواده پژوهشی، شمارة ۳ (۱۱): ۷۳۷ـ۷۴۹.
۱۲. سراج زاده، س. ح و دیگران (۱۳۹۴) زنان و مسائل اجتماعی، تهران: مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران.
۱۳. شفیعی، ع (۵ مهر، ۱۳۹۴) «آسیب شناسی فقر در ایران: چرا فقر مهمترین آسیب اجتماعی ایران است؟» دسترسی در: www.ghatreh.com.
۱۴. شهولي، ك و رضايي، س. م (۱۳۹۰) «بررسي علل ناسازگاري و طلاق در خانوادههاي شهرستان ايذه»، فصلنامة جامعهپژوهي فرهنگي، شمارة ۲ (۱): ۱۱۳ـ۱۳۸.
۱۵. عنایت، ح، نجفی اصل، ع و زارع، ص (۱۳۹۲) «بررسی عوامل مؤثر بر طلاق زودهنگام در بین جوانان شهری شهر بوشهر (مقایسه دو گروه افراد طلاق گرفته و متأهل طلاق نگرفته)»، فصلنامة پژوهش های جامعه شناسی معاصر، شمارة ۲ (۳): ۱ـ۳۵.
۱۶. فرانزوی، ای (۱۳۹۳) روانشناسی اجتماعی، ترجمة م. فیروزبخت و م. قنادان، تهران: رسا.
۱۷. قطبی، م، هلاکویی، ک، جزایری، ا. ق و رحیمی، ع (۱۳۸۳) «وضعیت طلاق و برخی عوامل مؤثر بر آن در افراد مطلقه ساکن در منطقه دولت آباد»، فصلنامة رفاه اجتماعی، شمارة ۳ (۱۲): ۲۸۶-۲۷۱.
۱۸. معیدفر، س و پروین، س (۱۳۸۸) «فراتحلیل مطالعات انجامشده در حوزة مسائل اجتماعی ایران»، جامعه شناسی کاربردی، شمارة ۲۰ (۴): ۱۳۵ـ۱۵۱.
۱۹. نصرتی نژاد، ف و دیهول، م (۱۳۹۰) تبیین جامعه شناختی طلاق در ایران، تهران: مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی.
۲۰. هنریان، م و یونسی، ج (۱۳۹۰) «بررسی علل طلاق در دادگاههای خانواده تهران»، فصلنامه روانشناسی، شمارة ۳ (۱): ۱۲۵ـ۱۵۳.
۲۱. یعقوبی چوبری، ع، زرگوشی، ا و خوشباطن، م (۱۳۹۴) «بررسی گرایش به روابط نامتعارف جنسی نوین در بین دانشجویان (مورد مطالعه هم بالینی یا ازدواج سفید در بین دانشجویان ساکن در خوابگاههای دانشگاه گیلان)»، ششمین همایش سراسری آسیب های پنهان زیست دانشجویی، ۴ خرداد، جهاد دانشگاهی واحد کردستان، سنندج.
22. William, A & Darity, J. R (2008) International Encyclopedia of the Social Sciences (2nd Edition), USA, Detroit: Thomson Gale.