مسئله ناباروری در ایران، با توجه به برساخت اجتماعی- فرهنگی خاص آن، بعد عمیق‌تری به خود گرفته است. ناباروری در زمره مسائلی است که به­ نحوی آثار و پیامدهای چندجانبه‌ای برای همسران درگیر به­ همراه دارد. دانش پزشکی برای درمان ناباروری روش‌های متنوعی را پیشنهاد می­ کند که ازجمله این روش‌ها می‌توان به واگذاری جنین، رحم جایگزین و لقاح آزمایشگاهی اشاره کرد. استفاده از این روش‌ها علاوه ­بر اینکه می‌تواند در کمک به باروری همسران مؤثر باشد، آثار و دلالت‌های مثبت و منفی متنوعی بر زندگی افراد نابارور دارد. به­ لحاظ روش‌شناختی، در این مطالعه از روش تحلیل پدیدارشناسی تفسیری (IPA) استفاده‌ شده است. داده‌ها با مشارکت ۲۵ زن درگیر با ناباروری و ازطریق مصاحبه عمیق و پدیدارشناختی زنان مراجعه‌کننده به یک مرکز درمان ناباروری در قزوین با رعایت حداکثر واریانس اجتماعی- فرهنگی و دموگرافیک مشارکت­ کنندگان به­دست آمده است. این مطالعه با هدف تجربه زیسته زنان نابارور در راه درمان انجام شده است. در این مطالعه دوازده درون­مایه اصلی و چندین درون­مایه فرعی استخراج شد که براساس آنها، مفاهیم اصلی این مطالعه به دستآمد. نتایج نشان می­ دهد که یکی از مهم‌ترین عوامل ایجادکننده پریشانی­ های روانی و پیامدهای اجتماعی، ناشی از فشار اجتماعی اطرافیان مهم است که آثار مخربی بر آسایش روانی زوج‌های نابارور دارد. این زنان، در طول فرآیند درمان، پیوستاری از امید و ناامیدی را تجربه می‌کنند و در این مسیر از استراتژی مواجهه و راهکارهای متنوعی بهره می­ گیرند.