تغییرات اجتماعی و فرهنگی در سال‌های اخیر، روابط و ساختار خانواده‌ها را دستخوش تحولات عمیقی کرده است. در این میان به نظر می‌رسد فهم و تفسیر جدیدی از روابط، حقوق و انتظارات بین والدین و فرزندان در حال شکل‌گیری است. مطالعۀ کیفی حاضر که در سال ۱۴۰۳ در شهر یزد انجام شده، به بررسی درک و تفسیر دختران دهۀ هشتاد از حقوق و انتظاراتشان در خانواده پرداخته است. با توجه به معیار اشباع داده‌ها، ۳۰ نفر از مشارکت‌کنندگان به‌صورت هدفمند انتخاب و وارد مطالعه شدند. داده‌ها به روش تحلیل مضمون تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد مشارکت‌کنندگان، حقوق و انتظارات متفاوتی در خانواده برای خود قائل‌اند که بیشتر آن‌ها از سوی والدین به رسمیت شناخته نمی‌شود. یکی از مهم‌ترین انتظارات آن‌ها، برخورداری از حق صمیمیت، به‌ویژه در تعامل با پدر، بود. مضامین اصلی شامل "صمیمیت بایسته"، "پدرانگی تک‌ساحتی"، "بت‌انگاری مادی"، "تلۀ پساسنت و گسست عاطفی" و مضمون نهایی "والدگری صمیمی و چندوجهی" بود که نشان از نیاز دختران به صمیمیت در روابط با والدین به‌ویژه پدر دارد. یافته‌های این مطالعه گویای آن بود که حق صمیمیت یکی از حقوق کلیدی مورد انتظارِ دختران دهه‌هشتادی از والدین خویش است. از نظر آن‌ها، والدگری صرفاً به تأمین رفاه مادی فرزند محدود نمی‌شود و پدر و مادر ایدئال باید فرصت فراغتی خود را در کنار فرزندان، همراه با صمیمیت و محبت سپری کنند علاوه بر این، رسیدگی به امور دختران تنها وظیفۀ مادر نیست و پدران نیز مسئولیت‌های زیادی دارند. این مطالعه افزون بر باز کردن دریچه‌ای برای مطالعات کمّی و کیفی در زمینۀ حقوق و انتظارات نسل جدید در خانواده و فراهم‌ساختنِ امکان ورود حوزه‌های مختلف علمی به آن، به لحاظ کاربردی توجه بیشتر والدین، مسئولین مدارس، مراکز مشاوره و سیاست‌گذاری اجتماعی به این موضوع را تأکید می‌کند.