تجرد وضعیتی است که برخی فرصت‌های تعاملی و اجتماعی را به‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دلیل فقدان همسر و زندگی مشترک از انسان سلب می‌کند و می‌تواند به احساس تنهایی و انزوای اجتماعی فرد دامن زند. تحقیق حاضر، دو موضوع را پیگیری می­کند: دختران مجرد بالای ۳۰ سال در شهر یزد از چه میزان انزوای اجتماعی رنج می‌برند، و چه عواملی این انزوا را ایجاد و تشدید می‌کند. شیوه تحقیق از نوع پیمایشی است. جامعه آماری شامل ۲۶۱۳ نفر از کل دختران مجرد بالای ۳۰ سال شهر یزد هستند که ۱۳۹ نفر آنها با درنظرگرفتن همکاری­نکردن جمعیت نمونه، ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌به­روش نمونه‌گیری گلوله­برفی، انتخاب و مطالعه شدند. نتایج حاکی از این بوده­است که میزان متوسط انزوای اجتماعی در بین جمعیت نمونه، ۰۹/۶۳ درصد است و این مقدار نشان­دهنده درجه انزوای نسبتاً زیاد در بین آنهاست. همچنین، از بین متغیرهای باقی­مانده در الگوی رگرسیون، باورهای سنتی و نوع برداشت از خود درمجموع بیشترین تأثیر را بر میزان انزوای اجتماعی داشته‌اند که بیشترین تأثیر، مربوط به متغیر برداشت از خود بوده­است. با واریانس ترکیب خطی متغیرهای مستقل، می‌توان ۸/۲۹ درصد از واریانس میزان انزوای اجتماعی را توضیح داد.