هدف اصلی نوشتار حاضر درک معانی نهفته در تجارب گناه جنسی و نحوه ساخته‌شدن اجتماعی این معانی است. نتایج تحلیل پدیدارشناختی تجربه گناه جنسی در بین هفت مشارکت‌کننده زن (ایرانی/ شیعه مذهب) که با جنس مخالف خود روابط جنسی خارج از پیمان ازدواج داشته‌اند نشان داد که  اولاً تجربه گناه جنسی, که ابتدا از یک آشنایی و گفت­وگوی ساده با جنس مخالف شروع می‌شود, در فاصله کوتاهی به معاشقه و همبستری می‌انجامد. ثانیاً قبل­از انجام گناه و در اولین­بار تجربه گناه جنسی، حس مقاومت در برابر گناه، ترس­از گناه و سخت‌بودن انجام گناه تجربه می‌شود. ثالثاً درحین انجام گناه, خشنودی اولیه‌ای در فرد ایجاد می‌شود که احساس گناه  این لذت‌ها را به احساس عذاب‌آوری تبدیل می‌کند. حس خجالت، ناراحتی و ترس (ترس از عقوبت خداوند و فاش‌شدن گناه) ازجمله احساسات حین گناه هستند. پس­از انجام گناه نیز، بازاندیشی و تردید  درباب عمل گناه و به دنبال آن فشارهای درونی و پشیمانی ظاهر می­شود. این فشارها خود را به صورت احساسات غریب و ناخوشایند، ناراحتی، خیانت، تحقیرشدگی، پشیمانی و عذاب وجدان نشان می‌دهد که عذاب وجدان شایع‌ترین آنهاست و این عذاب وجدان پس­از گناه سبب می‌شود که اغلب افراد برای کاهش این فشار به توبه، انابه و توجیه خود رو آورند. صیغه‌خواندن، ابراز قصد ازدواج و امید به بخشش خدا از جمله توجیهات مشترک افراد پس­از انجام گناه جنسی است. درنهایت نیز تکرار گناهان جنسی موجب کاهش احساس گناه، عادی‌شدن گناه، لذت‌بخش‌ترشدن گناه و درنهایت تغییر باورها و ارزش‌های جنسی اولیه در فرد می‌شود.