دوفصلنامه

هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین ادراک فساد و احساس عدالت اجتماعی است. پژوهش حاضر مطالع ه­ای مقطعی و از نوع پیمایش است. جامعه آماری این پژوهش کلیه ساکنان 18 تا 65 ساله شهر تهران بودند و با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقاتی 400 نفر از ساکنان مناطق سه پهنه توسعه‌ای (پایین، متوسط و بالا) شهر تهران انتخاب شدند. ابزار انجام تحقیق شامل بازبینه (چک­لیست) ادراک فساد در سازمان­ها، پرسش­نامه احساس عدالت اجتماعی و پرسش­نامه ادراک روند فساد بود که پایایی آنها ازطریق آلفای کرونباخ و روایی آنها ازطریق تحلیل عاملی تعیین شد. 2/89 درصد از مشارکت‌کنندگان معتقد بودند که فساد در طی ده سال گذشته در ایران افزایش یافته است. بیشترین ادراک فساد در سازمان­های تحت بررسی مربوط به «شهرداری‌ها»، و کمترین آن نیز مربوط به «خیریه‌ها» بود. بین ادراک فساد با احساس عدالت اجتماعی رابطه منفی و معنی‌داری وجود داشت و در نهادهایی که فعالیت‌های اقتصادی بیشتر است، ادراک فساد نیز بیشتر بود. تحلیل رگرسیون بین ادراک فساد در سازمان­ها و احساس عدالت اجتماعی نیز نشان داد که ادراک فساد در دستگاه‌هایی که انتظار مردم برای مشاهده رفتار عادلانه در آنها بیشتر است، تأثیر بیشتری بر احساس عدالت شهروندان دارد. درمجموع، می‌توان گفت ادراک فساد در نهادهای مختلف زیاد است و انجام اقدامات عملی جهت کاهش آن ضروری به نظر می‌رسد.