دوفصلنامه

تکرار حوادث اسیدپاشی در جامعه، به منزله مسئله اجتماعی، موضوعی درخور ‌تأمل است. بدون تردید یکی از جرائمی که در هر بار ارتکاب آرامش اجتماعی جامعه را به‌شدت برهم می‌زند اسیدپاشی است. بررسی عمیق جوانب مختلف این پدیده می‌تواند زمینه‌های مناسب برای کنترل مؤثر آن را فراهم کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تجربه قربانیان اسیدپاشی انجام ‌شده است.

این تحقیق کیفی است و به روش نظریه مبنایی صورت گرفته است و  برای گردآوری داده­ها از  مصاحبه نیمه­ساختار با قربانیان اسیدپاشی استفاده‌ شده است. نمونه‌گیری برطبق اصول نمونه‌گیری تحقیقات کیفی با دوازده نفر از قربانیان اسیدپاشی صورت گرفت و تجزیه ‌و تحلیل داده‌ها به روش اشتراوس و کوربین انجام‌ شد.

براساس تحلیل صورت­گرفته مقوله‌های ارزشمندی زیبایی و بافتار سنتی، بستری بود که قربانیان پدیده اسیدپاشی را در آن تجربه می‌کردند. درصد سوختگی، ازدست­رفتن زیبایی و تحصیلات به‌منزله شرایط میانجی بر تجربه آنها از اسیدپاشی نقش داشت و مقوله‌های محرومیت اجتماعی، سرسخت شدن، درماندگی، و بازماندن، پیامدهایی بود که قربانیان تجربه کرده بودند.

پیامدهای روانی و اجتماعی اسیدپاشی به‌شدت آسیب‌زاست و قربانی تا مدت­های طولانی و حتی تا پایان عمر درگیر آن خواهد بود. شناخت فرآیند ایجاد این پدیده و پیامدهای آن می‌تواند زمینه توان­بخشی روانی و اجتماعی سریع‌تر و بهتر قربانیان را فراهم آورد و به تسهیل ورود مجدد آنها به جامعه منجر شود.