دوره 2، شماره 1 - ( 6-1390 )
جلد 2 شماره 1 صفحات 106-75 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- استادیار دانشگاه تربیت معلم
2- مدرس جامعهشناسی دانشگاه فرانکفورت، تربیت معلم تهران، دانشگاه آزاد اسلامی
3- کارشناس ارشد جامعهشناسی
2- مدرس جامعهشناسی دانشگاه فرانکفورت، تربیت معلم تهران، دانشگاه آزاد اسلامی
3- کارشناس ارشد جامعهشناسی
چکیده: (3316 مشاهده)
هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی ریشه مشکلات نهاد علم در ایران امروز با رجوع به مقطع تاریخی ورود علم به ایران و تلاش جهت فهم نگرش روشن‌فکران این دوره درباره پدیده جدیدالورود علم با روش تحلیل گفتمان و استفاده از نظریه پسااستعماری است. نتایج بهدست آمده از این تحقیق نشان میدهد شیوه مواجهه اولیه با این پدیده و ایدئولوژی روشن‌فکران را به سمتی سوق داد که درباره مبانی علوم جدید و نسبتی که این علوم میتواند با علوم سنتی برقرار کند سکوت شد. همچنین توجه به برخی علوم و به حاشیه رانده شدن برخی دیگر، سویهای ایدئولوژیک داشته و در مورد علوم انسانی باید گفت که اساساً انسان موضوع شناخت قرار نگرفته و نحوه نگرش در این دوره به اهداف و وظایف علوم انسانی، سبب شکل نگرفتن این علوم در این مقطع شد.
واژه‌های کلیدی: گفتمان روشن‌فکران، علوم جدید، علوم سنتی، نظریه پسااستعماری، دیرینهشناسی فوکو، علوم انسانی
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
پذیرش: 1395/2/8 | انتشار: 1395/2/8
پذیرش: 1395/2/8 | انتشار: 1395/2/8
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |