افریقای جنوبی بعد از 3 قرن و اندی سلطه سفیدان بر سیاهان، در پی فشار بین‌المللی، با انتخابات 1994 حکومت کشور را به سیاهان واگذار کرد. از آن زمان تا کنون گرچه بسیاری از سیاهان ثروتمند و متنعم شدند، اما نتوانستند مسائل کشور را حل و انتظارات مردم حتی سیاه را برآورند. گرچه سفیدان صادقانه خود را ملزم به پیروی از قواعد بازی دموکراتیک می‌دانند، اما سیاهان در بخش غیررسمی، ‌این قواعد را زیر پا می‌گذارند و "جر می‌زنند" و حقوق پذیرفته‌شده سفیدان را نقض می‌کنند و در بخش رسمی ‌دولت سیاه نسبت به این مسائل حساسیت لازم را نشان نمی‌دهد. در عین حال ناکارآمدی دولت و فساد اداری موجب نارضایتی مردم (حتی سیاه) شده است. به نظر می‌رسد که دولت برای حل مسائل کشور الگوی جامع و کافی نداشته باشد و قدرت تفکر و دانش سیاهان کفاف اداره کشور را در سطح بالای قبلی ندهد. زیرا فرهنگ سیاهان و آموزش آن‌ها اجازه نمی‌دهد که آن‌ها در آن حد لازم برای مدیریت یک کشور پیشرفته رشد نمایند. لذا به نظر می‌رسد اقدامات دولت بیشتر جنبه سیاسی داشته باشد و برای حفظ موقعیت باشد. در این راستا دولت به آن سو می‌رود که برای جلب رضایت مردم سیاه به خواسته‌های آن‌ها مبنی بر گرفتن امکانات سفیدان و واگذاری آن به سیاهان عمل نماید. این اقدام که خارج از قواعد بازی دموکراتیک و قانون اساسی خواهد بود، سفیدان را سخت خواهد رنجاند و آن‌ها را به اقدامات متقابل وادار خواهد نمود. نوع و اندازه این اقدامات بستگی به شرایط مناسب بین‌المللی خواهد داشت.

واژه‌های کلیدی: افریقای جنوبی، دولت، احزاب سیاسی، نارضایتی، تضاد نژادی، آموزش و توانمندی سیاه‌پوستان

متن کامل [PDF 250 kb]   (993 دریافت)