مقاله حاضر به مطالعه وضعیت ارزش محیط‌زیست و رابطه آن با سطح توسعه انسانی در سطح بین‌ملتی پرداخته است. اثر تعاملی توسعه با سن و جنسیت نیز آزمون شده است. مقاله حاضر نوعی مطالعه تطبیقی مبتنی بر تحلیل ثانویه است که از داده‌های موج پنجم پروژه بررسی ارزش‌های جهانی استفاده کرده است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که بین میانگین ارزش محیط‌زیست و سطح توسعه انسانی کشورها رابطه معنی‌دار و مثبتی وجود دارد؛ به‌نحوی‌که ارزش محیط‌زیست در کشورهای پیشرفته (با سطح توسعه بسیار بالا) وضعیت بهتر و مناسب‌تری نسبت به کشورهای با سطح توسعه انسانی بالا، متوسط و پایین دارد. اگرچه کشورهای درحال توسعه‌ای همچون ایران در شاخص‌های توسعه انسانی رشد درخور‌توجهی را تجربه کرده‌اند، همچنان با مسائل محیط‌زیستی بزرگی مواجهند. درمقابل، کشورهای صنعتی پیشرفته با باور و عمل به ارزش‌های حامی محیط‌زیست درکنار ثبات رشد و افزایش شاخص توسعه انسانی برای دست‌یابی به امنیت حیاتی و انسانی پایدار به‌نحوی عمل کرده‌اند که ردپای کربنی و مخرب خود را در محیط‌زیست کاهش داده‌اند. 

واژه‌های کلیدی: ارزش، محیط‌زیست، شاخص توسعه انسانی، توسعه پایدار، امنیت حیاتی

متن کامل [PDF 399 kb]   (920 دریافت)