باوجوداینکه زنان نیز عاملان و ذی­ نفعان توسعه­ اند، سهم زنان ایرانی به­ویژه در فعالیت اقتصادی و تصمیم­ گیری سیاسی اندک است و این مسئله همچنان باقی است که چه عوامل و موانعی در سطوح خرد و کلان به استقرار و تثبیت نابرابری جنسیتی در روند توسعه کشور منجر شده است؟ این مقاله با اتخاذ نظریه به­ گشت اجتماعی چلبی و با استناد به یافته­ های تحقیقات انجام­ شده و آمار رسمی موجود، در سطح خرد، جامعه ­پذیری جنسیتی، فضاهای جنسیتی، نوع شبکه اجتماعی زنان، دشواری تحرک زنان (تحرک فیزیکی، اقامتی، شغلی)، محدودیت در فرصت­ های اجتماعی (آموزشی، شغلی و گروهی) و فقدان وفاق استراتژیک نخبگان را مانع تکوین و گسترش شخصیت پیشرفته­ کارگزار توسعه در زنان می­داند و در سطح کلان، ابعاد هنجاری و نمادی ساخت اجتماعی را دچار اختلالاتی می­داند که بستر اولیه لازم برای مشارکت زنان در توسعه را فراهم نمی­ آورد.